Posted: 23 Dec 2018 | jfgroen
Met kerst pakken we met eten en kadoos lekker uit. Tegelijk geven we graag iets extra’s aan de ‘ziek, zielige en nooddruftige’ medemens. Iets om zuur over te doen? Is het een seculier kerstspel, ter herinnering aan de stal waarin Jozef en Maria hun Zoon ter wereld brengen, en de rijke giften die later door de wijzen worden gebracht. Of proberen we ons geweten af te kopen?
De supermarkten willen ons op sterrenniveau laten koken, met navenate prijzen voor de boodschappen, we kopen kadoos voor elkaar, en straks schieten we voor enkele tientallen miljoen aan vuurpijlen de lucht in. Op weg naar kerst is er ook de actie van Serious Request, heeft de voedselbank hier in Groningen voor een recordbedrag aan voedsel opgehaald, en ik geloof dat de stations-piano marathon door Bas Schipper ook bewust vlak voor kerst is gedaan.
Geld uitgeven aan luxe, en anderzijds armoede constateren, we doen het met gemak tegelijk, en dan knaagt er toch iets. En dus spelen we het een tegen het ander uit. In Rotterdam bijvoorbeeld, waar de renovatie van het Museum Boijmans van Beuningen een nogal hoog bedrag lijkt te gaan kosten. Niet uitgeven, zegt de raadsfractie van Denk, volgens NRC van 12 december, er is zoveel armoede in Rotterdam, verkoop maar wat van je kunst. Dat geld voor die renovatie kun je dus beter aan armoedebestrijding besteden, lijkt de conclusie. Waar heb ik dat eerder gezien?
Ik kijk zelf liever naar Pasen, en op weg daar naartoe is er een verhaal waarin die Zoon van Maria en Jozef bij een andere Maria te eten is. Zij neemt een flesje kostbare olie om zijn voeten te zalven. Gebrom bij de andere gasten is het gevolg: wat een verspilling, dat had je beter kunnen verkopen om de opbrengst aan de armen te kunnen geven. Die Zoon geeft dan een schijjnbaar korzelig antwoord: laat haar toch begaan, “de armen zijn immers altijd bij jullie” (Johannes 12:8).
Zijn tafelgenoten zullen meteen geweten hebben wat hij zegt: wat Mozes namelijk zegt als hij heeft uitgelegd hoe elke 7 jaar alle uitstaande schulden moeten worden kwijtgescholden, en dat je dan niet als iemand een maand voor dat jaar begint dringend geld nodig heeft, moet denken: nou, ik leen maar even geen geld uit want over een maand ben ik het kwijt. Want: “armen zullen er altijd zijn bij u” (Deuteronomium 15:11).
Die Zoon van Maria citeert gewoon Mozes als die ons aanspoort om altijd ruimhartig en niet berekenend te zijn tegenover hen die in armoede leven. Haal niet de armen er ineens bij als er geld uitgegeven wordt aan een doel dat jou niet erg zint, maar bekommer je altíjd om de armen.
Dus: geef elkaar kadoos, en wees vrijgevig voor de armen, ook en juist op ‘derde kerstdag’, alle dagen dat het geen kerst is.
Posted in Column
Tags: economische ongelijkheid, solidariteit, vrijgevigheid