stadspark disc golf
Het was een mooie zonnige ochtend, dus voordat iedereen wakker was en op pad, heb ik het disc-golf parcours in het Stadspark Groningen gelopen, met de camera. Zo begin maart zijn de bomen en struiken nog kaal en heb je maximaal zicht op de korfjes waarin je je frisbee moet zien te gooien. Iedere hole een 35mm shot en een 100mm (70mm/200mm in kleinbeeld/’full frame’ equivalent), vanaf de werpplaat.
Zo kun je alvast kijken hoe je de mandjes moet ‘aanvliegen’ en welke hindernissen er zijn. Bij twee holes is een ‘hole-in-one’ tamelijk heel erg onwaarschijnlijk omdat je vanaf de werpplaat de mandjes niet kan zien. Dat sluit niet uit dat met de juiste wind en de juiste parabool het toch lukt, per ongeluk of ‘bij geval’. Misschien dat als je je onderwerpt aan de ‘Wet van Bob den Uyl’ wel succes zal hebben: ‘wat je zoekt, dat vind je niet; wat je wel vindt, daarnaar was je niet op zoek’ — geheel onthecht scoor je dan ineens.
Bij hole 7 & 10 moet je een behoorlijke afstand overbruggen, met veel gelegenheid om je frisbee een ongewenste afslag te zien nemen. Ik heb het rondje niet gespeeld, maar wel met frisbees gegooid en weet dat het allemaal veel eenvoudiger lijkt dan het in werkelijkheid is. Ik weet ook dat ik dit nog wel eens een keer met een gezelschap wil doen, want het is een leuk tijdverdrijf. Heel anders dan golf, wat alleen met een gin-tonic per hole leuk is (en een lief naakt slaafje dat ze inschenkt), en dan haal je gelukkig bij lange na niet de 18 holes; nee, nog beter, zelfs niet de 9 holes van een halve baan.
Het parcours
hole 1
hole 2
hole 3
hole 4
hole 5
hole 6
hole 7
hole 8
hole 9
hole 10
hole 11
hole 12
