Posted: 08 Aug 2012 | jfgroen
De Hartjesdagen in Amsterdam zijn geweest, dus de zomer zit er weer op. De Hartjesdagen hebben hun oorsprong in de Middeleeuwen. In 1942 door de bezetter verboden werd in 1997 de traditie weer opgepakt door de ondernemers op de Zeedijk. De Amsterdamse Zeedijk is een voorbeeld van hoe mensen met elkaar een buurt kunnen doen opleven.
Hoogtepunt van de Hartjesdagen is het flaneren van mannen als vrouwen verkleed, en vrouwen als mannen. De mooiste, meest originele verkleding wint. Het zijn gemoedelijke dagen, met veel activiteiten voor en vooral door de Zeedijkbuurt. De andere kant van Amsterdam want een heel contrast met het Efteling-amusement voor de hele familie van de Canal Pride, waar provinciaal Nederland voor één dag probeert te laten zien dat ze toch echt wel tolerant zijn. Een heel contrast ook met de vercommercialiseerde Uitmarkt waarmee de routine van het culturele seizoen weer wordt opgenomen later in augustus – op de Uitmarkt at ik begin jaren ’80 mijn eerste Vietnamese loempia’s, maar die verkopers zijn intussen al lang weggedrukt door de sponsers die bier en broodjes bal moeten verkopen.
De Hartjesdagen zijn een beetje carnaval – de alledaagse wereld wordt even omgedraaid en van commentaar voorzien met prikkelende costuums. Belangrijker is nog dat het een feest van de buurt is gebleven, door medewerking van vele vrijwilligers. De winkels en horeca aan de Zeedijk doen er alles aan om er gemoedelijke dagen van te maken. En gelukkig slagen ze erin om dat te doen zonder opzichtige ‘hoofdsponsor’.
Het kan dus nog steeds, een feestje bouwen voor de buurt, van de buurt en door de buurt. Misschien een idee voor het komende Christelijk Sociaal Congres: neem een voorbeeld mee van zo’n lokaal feest in je eigen buurt en plak dat aan de muur in de foyer van Zonheuvel. De maatschappij is van mensen die dit soort activiteiten organiseren.
(Oorspronkelijk verschenen op CSC-Plein, 8 augustus 2012)
Zie: http://stichtinghartjesdagen.nl/
Posted in Column
Tags: hartjesdagen