bouwen
De stad spiegelt het leven van de mensen binnen haar muren. De stad op straat: lelijkheid en schoonheid, rust en opwinding, geborgenheid en gevaar, gemeenschap en verlatenheid, verandering en stagnatie. De stad krijgt een eigen gezicht doordat mensen de ontwikkeling van de stad (en van de maatschappij en van het leven) willen sturen en naar de eigen hand zetten. Een beetje president in Frankrijk laat in Parijs een gebouw na dat aan hem zal herinneren en zorgt zo voor een blijvende herinnering aan zijn regeren in de publieke ruimte. Zo bevestigt hij zijn eigen belang en de symbolische betekenis van de stad.
Maar of al die ingrepen het gewenste effect hebben en of we in feite wel iets geregeld hebben, dat is nog maar de vraag. Regels roepen verzet op; mensen, en ook de dingen, laten zich niet zomaar sturen.
De stadswijk wordt verdedigd met een muur: de kantelen zijn duidelijk zichtbaar. Maar waartegen wordt er hier verdedigd: het water, de vijand die over het water kan komen? En waarom staat de kruittoren onbeschermd als doelwit naast de muur?